Η πολιτική ως επάγγελμα

Η συζήτηση περί αποιδεολογικοποίησης της πολιτικής δεν είναι καινούρια. Ταυτίζεται, χρονικά, με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάψευση συλλογικών προσδοκιών. Η προσπάθεια ανεύρεσης νέων ιδεολογικών διαιρετικών τομών (παγκοσμιοποίηση, οικολογία, τεχνοκρατία κ.λπ.) ουδέποτε προσέδωσε την αντίστοιχη γοητεία στο συλλογικό υποσυνείδητο των πολιτών. Το «αποφορτισμένο» ιδεολογικά φορτίο της μαχόμενης πολιτικής είχε και τις επιπτώσεις του και στους ίδιους τους εκφραστές της: Τους πολιτικούς. Στη χώρα μας, ειδικότερα, το φαινόμενο αυτό απέκτησε πιο ιδιόμορφα χαρακτηριστικά την περίοδο των μνημονίων. Ελάχιστοι από το πολιτικό προσωπικό της χώρας υπηρετούσαν ή ασπάζονταν τις ακολουθούμενες πολιτικές. Τα μνημόνια ήταν μία φαραωνική πληγή και οι Έλληνες πολιτικοί δεν ήθελαν είτε να γιατρέψουν είτε να ανακουφίσουν μια… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Φορολογική μεταρρύθμιση και άλλα φληναφήματα

Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε αδημονία σε όλους μας αναφορικά με τις κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε αδημονία σε όλους μας αναφορικά με τις κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Θα υπήρχε όντως αλλαγή φορολογικής πολιτικής; Θα έπαυαν να αποτελούν τα μόνιμα υποζύγια οι μισθωτοί; Θα υπήρχε δικαιότερη φορολογική αντιμετώπιση για τους μικρομεσαίους; Θα υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις με κοινωνικό πρόσημο; Θα ανακοινώνονταν πολιτικές που θα υποβοηθούσαν τις επενδύσεις; Πρωτίστως, θα υπήρχαν σοβαρές κυβερνητικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και τη χειραγώγηση της αγοράς; Δυστυχώς, για τα περισσότερα από τα παραπάνω ελάχιστα ακούστηκαν. Ας σχολιάσουμε, όμως, αυτά που εξαγγέλθηκαν και κυρίως ας συνεξετάσουμε κατά πόσο δικαιολογούν τον στομφώδη… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

ΔΕΘ: Μεγάλες προσδοκίες, μικρές ηγεσίες

Εάν δεν μπορούν να ανανοηματοδήσουν τη ΔΕΘ, πώς θα αλλάξουν τη χώρα; Στο πλαίσιο της ελληνικής πανηγυρτζίδικης δημοκρατίας, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης διατηρεί, διαχρονικά ασθμαίνουσα δυστυχώς, πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συμπρωτεύουσα (φευ) βιώνει καταδρομική επίθεση του «κράτους των Αθηνών» στα τοπικά «ευαγή ιδρύματα», τα ξενοδοχεία γεμίζουν, η εστίαση ανακουφίζεται προσωρινά. Κρατικοί αξιωματούχοι και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες κάνουν αισθητή την παρουσία τους την ημέρα και ιδίως τη νύχτα. Τούτο δεν άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Απλά κρύφτηκε κάπως στα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας. Ίσως και δε χρειάζεται να αλλάξει. Αυτό που σίγουρα πρέπει να αλλάξει είναι ο «παράπλευρος θεσμός» της υποτιθέμενης ανακοίνωσης της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης για το μέλλον. Πρώτον, διότι μας θυμίζει… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Ο πόλεμος των χαμένων

Κανείς δεν μπορεί να καταδείξει κάποιον νικητή Οι πρόσφατες – τηλεοπτικής σύλληψης και αισθητικής – εικόνες του πλανητάρχη(φευ) Τράμπ, του Πούτιν και των ευρωπαίων ηγετών μπορεί να δημιούργησαν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα της στιγμής (ανάλογα με την οπτική του καθενός και το υποκειμενικό φίλτρο που προσδιορίζει την τελική αντίληψη των πραγμάτων), αλλά σίγουρα δεν μπορούν να καταδείξουν κάποιον νικητή. Τούτο προκύπτει όταν αφήνουμε την πρόσκαιρη «εικόνα» και επεξεργαζόμαστε, υπό το πρίσμα της λογικής, το βαθμό επίτευξης διακηρυγμένων στόχων σε σχέση με τη ζώσα πραγματικότητα. Πρώτα πρώτα, η ίδια η επιτιθέμενη Ρωσία δεν μπορεί να κομπορρημονεί, μολονότι κατέχει το 20% των εδαφών της Ουκρανίας και βρέθηκε ένας ανερμάτιστος Αμερικανός πρόεδρος να… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Η επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης

Το θέμα της επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την πρόσφατη, οξεία ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Αφορμή αποτέλεσε η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, των νέων αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου και αιτία η μη επιλογή από την κυβέρνηση κανενός – σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση – εκ των πρωτευσάντων στη μυστική ψηφοφορία των ίδιων των δικαστών – μελών του ανώτατου δικαστηρίου. Δικαστές με ευρύ κύρος, υψηλή νομική κατάρτιση και πρώτοι σε ψήφους, δεν επιλέχθηκαν για καμία από τις 8 θέσεις που κενώθηκαν… Γιατί αυτή η ανακοίνωση τώρα; Το καλοκαίρι του 2024 το Υπουργείο Δικαιοσύνης εισηγήθηκε και ψήφισε τον Νόμο 5123/2024, κατόπιν ευρωπαϊκών παροτρύνσεων, προκειμένου να θεσμοθετηθεί η συμμετοχή των ίδιων των δικαστών μέσω μυστικής ψηφοφορίας στις διαδικασίες επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Η ρύθμιση αυτή, πράγματι, παρουσιάστηκε από… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Μεταναστευτικό: ένα πρόβλημα που δεν λύνεται με «έκτακτα μέτρα».

Η αλήθεια είναι ότι κυβέρνηση και ελληνική κοινωνία αιφνιδιαστήκαμε από την ένταση των μεταναστευτικών ροών από την Αφρική και ιδίως από τη Λιβύη. Η αλήθεια είναι ότι κυβέρνηση και ελληνική κοινωνία αιφνιδιαστήκαμε από την ένταση των μεταναστευτικών ροών από την Αφρική και ιδίως από τη Λιβύη. Η Κρήτη -στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου- καλείται να διαχειριστεί ένα φλέγον ζήτημα δίχως υποδομές, δίχως προετοιμασία. Προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στο πρόβλημα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε -ως συνήθως- έκτακτα μέτρα που δήθεν απευθύνονται σε όσους επιθυμούν να έλθουν στη χώρα, αλλά μάλλον στόχευσε περισσότερο στο εσωτερικό ακροατήριο. Με πύρινες ανακοινώσεις επιδιώκει να ηρεμήσει τις τοπικές κοινωνίες και όχι να επιλύσει ένα πρόβλημα, που, πράγματι, υπερβαίνει… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

ΝΔ: Επέτειος, βίντεο, αμηχανία…

Χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, το κυβερνών κόμμα, στις 25 Ιουνίου, γιόρτασε δύο χρόνια από τη σημαντική νίκη που πέτυχε στις εκλογές του 2023. Ας θυμηθούμε όλοι ότι το εντυπωσιακό 40,56% (ποσοστό μεγαλύτερο και από εκείνο του 2019) ουδείς το ανέμενε. Ούτε βέβαια η σημαντική διαφορά από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη. Εάν, μάλιστα, κάποιος διατείνονταν παραμονές του 2023, ότι δύο χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν «είδος προς (πολιτική) εξαφάνιση» θα ετύγχανε συλλογικής αποδοκιμασίας. Το ερώτημα, βέβαια, για τους απλούς πολίτες σήμερα είναι διαφορετικό. Πέραν της κατατρόπωσης του τότε αντιπάλου της, πόσο πετυχημένη μπορεί να θεωρηθεί η δεύτερη θητεία της ΝΔ; Εάν συγκρίνουμε την πρώτη θητεία της με την τωρινή πόσες… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομικό θαύμα ή παρόλα; Η αλλαγή ρότας αποτελεί ζητούμενο.

Η αλλαγή ρότας αποτελεί ζητούμενο. Όσοι δεν το βλέπουν είτε εθελοτυφλούν είτε απλώς ψεύδονται. Το κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα των τελευταίων ετών είναι ότι η ελληνική οικονομία ανθεί. Όχι ότι έχει βελτιωθεί σημαντικά, αλλά ανθεί. Το ερώτημα είναι συγκρίνοντας τι; Την περίοδο της εισόδου στην κρίση το 2010 ή την περίοδο της ανερμάτιστης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Εάν συγκρίνουμε με το 2013 ή το 2015 προφανώς τα πράγματα είναι καλύτερα. Εάν συγκρίνουμε με το περασμένο έτος (ήτοι το 2024) θα αντιληφθούμε ότι όχι μόνον δεν επιβεβαιώνεται η άποψη της τοπικής πολιτικής νομενκλατούρας, αλλά μάλλον ηχούν καμπανάκια που πρέπει να μας θέσουν σε επαγρύπνηση. Η αλλαγή ρότας αποτελεί ζητούμενο. Όσοι δεν το βλέπουν είτε… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Πόσο ελεύθερες μπορούν να είναι οι διαδηλώσεις και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας;

Σε τούτη τη χώρα, κατά καιρούς, αρεσκόμαστε να θέτουμε μανιχαϊστικά διλήμματα για ζητήματα που δεν επιτάσσουν ουσιώδεις διαφοροποιήσεις. Ακόμη περισσότερο πολωνόμαστε ή ετεροκαθοριζόμαστε ανάλογα με το ποιος έλαβε ή όχι μια πρωτοβουλία. Εάν ο έχων την πρωτοβουλία είναι φίλα προσκείμενος ή ιδεολογικά συνοδοιπόρος, κάθε πράξη πολιτικού ακτιβισμού θεωρείται εύλογη και ανάλογη του μηνύματος που θέλει να εκπέμψει. Εάν ο πυρήνας της ενέργειας δεν μας βρίσκει πολιτικά σύμφωνους είναι σύνηθες να καταγγέλλουμε τόσο τη συλλογική ενέργεια όσο και το μήνυμα ως… «πατσαβούρα». Κάτι τέτοιο συνέβη και πριν μερικές ημέρες. Ολιγάριθμα μέλη της νεολαίας της Νέας Αριστεράς επιδίωξαν να ανοίξουν τη σημαία της Παλαιστίνης στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να στείλουν ένα μήνυμα… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Η βάση, το εποικοδόμημα, οι λέξεις και ο Αλέξης…

Το 1857, ο Μαρξ έγραφε στον «Πρόλογο της Εισαγωγής στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» ότι η οικονομική δομή της κοινωνίας σχηματίζει την πραγματική «βάση» πάνω στην οποία υψώνεται ένα κοινωνικό και νομικό «εποικοδόμημα». Από τότε, οι μαρξιστές αντιπαρατίθενται για το νόημα αυτής της δήλωσης. Τι είναι η «βάση»; Τι είναι το «εποικοδόμημα»; Ο Αλέξης Τσίπρας, ομνύοντας παιδιόθεν στο όνομα του Μαρξ, μάλλον είχε υιοθετήσει την κρατούσα άποψη. Η «βάση» είναι οι οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις σε ένα οργανωμένο σύνολο ανθρώπων. Η οικονομική δομή μιας κοινωνίας, δηλαδή οι παράγοντες παραγωγής (π.χ. εργασία, κεφάλαιο, τεχνολογία) και οι σχέσεις παραγωγής (π.χ. οι σχέσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, αλλά και οι σχέσεις των εργαζομένων… Περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης